برای همیشه با من باش...
دلم برات تنگ شده بی وفا...برای همیشه با من باش...
دلم برات تنگ شده بی وفا...کاش با من بمونی...
دل من باز گریست !
قلب من باز ترک خورد وشکست!
باز هنگام سفر بود و من از چشمانت میخواندم
که به آسانی از این شهر گذر خواهی کرد...
و نخواهی فهمید...
بی تو این باغ پراز پائیز است....
چرا ؟؟؟
درد من این است!!که تو نمی فهمی!
:
شده یک روز بیایی به دلم سر بزنی؟
با توأم خانه تنهایی من دور که نیست
آنکه با دسته گلی حرف دلش را میزند٬پر درد است!
ولی مثل تو مغرور که نیست!
تو نگفتی اما خود من میدانم
تو نمیخواهی عزیزت بشوم٬زور که نیست...
چه بگویم؟
من میدونم!!!
زیاد دووم نمیارم!! شاید کسی نفهمید!!
که من قراره تنها بمیرم!! خدایا با من اینکارو نکن!!!
خداحافظ...
شبیه برگ پائیزی٬پس از تو قسمت بادم
خداحافظ٬ولی هرگز نخواهی رفت ازیادم
خداحافظ؛واین یعنی در اندوه تو میمیرم
دراین تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم!
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برف ناامیدی بر سرم یکریز می بارد ...
چگونه بگذرم از عشق؟از دلبستگی هایم؟
چگونه میروی با اینکه میدانی چه تنهایم؟
خداحافظ٬تو ای همپای شب های غزل خوانی
خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ بدون تو گمان کردی که میمانم
خداحافظ٬بدون من یقین دارم که میمانی...
دلم بسوز که دیگه نمیاد...
دلم هوای گریه دارد
و دستانم بی رمق تر از همیشه برای نوشتن التماس قلم را دارند
چشمانم به تاری این دنیا عادت کرده ..
چاره ای نیست باید صبر کرد
هر چند این لحظه ها نایی برای حرکت ندارند اما
باز هم من دیوانه،به دنبال توام
این وجود غایب توست که مرا بی قرار دیدنت کرده است
و مطمئن باش که روزی نخواهد رسید که من دست از این جست و جو بردارم
ایستگاه دلتنگی،
آری همیشه اینجاست که تو را حس می کنم...
هر وقت که میگویم می خواهم ببینمت طوری سرم را گرم می کنی
اما دیگر دستت برایم رو شده
اینبار تا نیایی که ببینمت دست از گریه نمی کشم آنقدر زجه می زنم تا دلت به حالم بسوزد
آن وقت برای آرامش خودت هم که شده می آیی به دیدنم.............