چرا ؟؟؟

 

درد من این است!!که تو نمی فهمی!

 :

شده یک روز بیایی به دلم سر بزنی؟ 

با توأم خانه تنهایی من دور که نیست 

آنکه با دسته گلی حرف دلش را میزند٬پر درد است! 

ولی مثل تو مغرور که نیست! 

تو نگفتی اما خود من میدانم 

تو نمیخواهی عزیزت بشوم٬زور که نیست... 

خداحافظ...

  

شبیه برگ پائیزی٬پس از تو قسمت بادم 

                                     خداحافظ٬ولی هرگز نخواهی رفت ازیادم 

 خداحافظ؛واین یعنی در اندوه تو میمیرم 

                                           دراین تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم! 

 و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد 

                                      و برف ناامیدی بر سرم یکریز می بارد ... 

  چگونه بگذرم از عشق؟از دلبستگی هایم؟ 

                                        چگونه میروی با اینکه میدانی چه تنهایم؟ 

 خداحافظ٬تو ای همپای شب های غزل خوانی 

                                    خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی 

 خداحافظ بدون تو گمان کردی که میمانم 

                                                خداحافظ٬بدون من یقین دارم که میمانی... 

دلم بسوز که دیگه نمیاد...

 

دلم هوای گریه دارد

و دستانم بی رمق تر از همیشه برای نوشتن التماس قلم را دارند

چشمانم به تاری این دنیا عادت کرده ..

چاره ای نیست باید صبر کرد

هر چند این لحظه ها نایی برای حرکت ندارند اما

 باز هم من دیوانه،به دنبال توام

این وجود غایب توست که مرا بی قرار دیدنت کرده است

و مطمئن باش که روزی نخواهد رسید که من دست از این جست و جو بردارم

ایستگاه دلتنگی،

آری همیشه اینجاست که تو را حس می کنم...

هر وقت که میگویم می خواهم ببینمت طوری سرم را گرم می کنی

اما دیگر دستت برایم رو شده

اینبار تا نیایی که ببینمت دست از گریه نمی کشم آنقدر زجه می زنم تا دلت به حالم بسوزد

آن وقت برای آرامش خودت هم که شده می آیی به دیدنم.............

واسه کی زنده ام؟

 

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا 

جرا تنهام گذاشت؟ مگه چیکارش کرده بودم؟؟؟ 

چرا همیشه سهم من از عشق حسرته؟  

دل خیلیا رو شکوندم!!!دل خودمم بدجور شکست... 

به هرکی دل بستم به یه طریقی ازم جدا شد... 

دارم میمیرم!!! 

حتی تویی که خدایی به انگار به دادم نمیرسی! 

چقدر عادت کردن به تنهایی سخته 

چقدر سخته وقتی هیچکسو نداشته باشی... 

چه قدر بیرحمانه میسوزم... 

دیگه با خودم عهد بستم دل بشکونم!!! 

با خودم عهد بستم هرگز به کسی دل نبندم...

باید فراموشت کنم...

 

 باید فراموشت کنم 

 چندیست تمرین میکنم... 

 میشود 

 من می توانم!!! 

 آرام تلقین میکنم ... 

 حالم؟نه اصلا خوب نیست 

 تا بعد بهتر میشود... 

 فکری برای این دل آرام و غمگین میکنم!!! 

 من می پذیرم رفته ای!! 

 و بر نمیگردی همین! 

 خود را برای درک این صدبار تحسین میکنم! 

 کمکم زیاد میروی 

 این روزگار ورسم اوست... 

 میکنم این جمله را باتلخی اش صدبار تضمین...